impenitence

英 [ɪm'penɪtəns]      美 [ɪm'penətəns]
  • n. 顽固;不知悔改
impenitence
«
1 / 5
»
impenitence (n.)
1620s, from Latin impaenitentia, from impaenitens (see impenitent). Impenitency is from 1560s.